Ewolucja prowadzenia bolidów F1 w symulatorach wyścigowych w ciągu ostatnich 20 lat – część 1

W ciągu ostatnich dwóch dekad symulacje wyścigów samochodowych przeszły niezwykłątransformację – zwłaszczaw zakresie modelowania zachowania bolidów Formuły 1. To, co kiedyś było niszowym hobby z prymitywną fizyką i podstawową grafiką, przekształciło się w wysoce zaawansowaną platformę symulacyjną, na której wirtualne bolidy F1 zachowują się teraz w sposób bardzo zbliżony do swoich rzeczywistych odpowiedników. Ewolucja ta była napędzana przez postępy w zakresie mocy obliczeniowej, silników fizycznych i urządzeń wejściowych i zasadniczo zmieniła sposób, w jaki fani i początkujący kierowcy angażują się w ten sport.

Na początku XXI wieku gry takie jak Grand Prix 4 (2002) i F1 Challenge '99-'02 stanowiły całkiem niezłą próbę osiągnięcia realizmu. Jednak tytuły te skupiały się bardziej na przystępnej rozgrywce niż na realistycznym prowadzeniu samochodu. Modele fizyczne były uproszczone, z ograniczoną symulacją opon i ogólnymi efektami siły docisku. Chociaż gracze mogli doświadczyć prędkości i wyzwań podobnych do tych w F1, wrażenia z jazdy samochodem były dalekie od tych, których doświadczałby prawdziwy kierowca. Hamowanie było łagodne, przyczepność opon przewidywalna, a dynamika zawieszenia podstawowa. Idealne okrążenie można było wtedy osiągnąć za pomocą bardzo podstawowego zestawu pedałów, podobnego do CSL Pedals.

Era ta oznaczała początek poważnych postępów w dziedzinie symulacji. Tytuły takie jak rFactor (2005) i iRacing (wprowadzony na rynek w 2008 r.) wprowadziły modułowe silniki fizyczne, które umożliwiły bardziej szczegółowe modelowanie opon, dynamiczne nawierzchnie torów i konfigurowalne systemy siły sprzężenia zwrotnego. Społeczności modderów zaczęły tworzyć dokładne modele samochodów F1 z bardzo szczegółową fizyką, dając kierowcom symulatorów znacznie bardziej zróżnicowane wrażenia z jazdy samochodem F1.

Nacisk został przeniesiony na realizm. Gracze zaczęli doświadczać nagłego nadsterowności, niestabilności w połowie zakrętu i delikatnej sztuki kontroli przepustnicy. Siła docisku i przyczepność aerodynamiczna stały się teraz istotne — oderwanie się w połowie zakrętu lub zbyt mocne najechanie na krawężnik mogło nagle zrujnować okrążenie. Wprowadzenie torów skanowanych laserowo pomogło również symulować zmiany wysokości i niedoskonałości nawierzchni z niespotykaną dotąd dokładnością.

Oczywiście zmiana ta spowodowała wzrost popytu na lepszą technologię, co miało kluczowe znaczenie w wyścigach symulacyjnych, zwłaszcza gdy firma Fanatec wypuściła na rynek ClubSport V3 Pedals, swój pierwszy zestaw pedałów z technologią czujników siły. Czujniki te nie tylko mierzą nacisk, ale także położenie pedałów, dzięki czemu kierowcy symulacyjni mogą polegać na swojej pamięci mięśniowej i ćwiczyć ją tak samo, jak robią to prawdziwi kierowcy wyścigowi, stając się szybszymi i bardziej konsekwentnymi na torze.