Ewolucja symulatorów wyścigowych, część 3: Zwrot w kierunku realizmu

Podróż do złotej ery symulatorów wyścigów trwa dalej, a my przyglądamy się dwóm przełomowym tytułom, które na zawsze zmieniły oblicze tego gatunku. W połowie lat 90. droga wytyczona przez pionierów, takich jak Indianapolis 500 i Grand Prix 2, zaczęła się utrwalać, tworząc nowy standard – skupiony na realizmie i, bez żadnych kompromisów, na wyzwaniu, jakim jest opanowanie cyfrowych samochodów wyścigowych do granic możliwości.

Dwie gry w szczególności odzwierciedlały tę filozofię: NASCAR Racing i Grand Prix Legends. Poza doskonałością techniczną łączy je wizjonerski pomysł stojący za obydwoma projektami — David Kaemmer, którego nazwisko jest obecnie synonimem wysokiej jakości symulacji wyścigów samochodowych.

Wydana 2 listopada 1994 roku przez Papyrus Design Group (prawdziwą latarnię morską dla symulatorów wyścigów samochodowych) gra NASCAR Racing uderzyła w komputery PC z systemem MS-DOS jak grom z jasnego nieba. Gra zawierała ponad 25 oficjalnie licencjonowanych kierowców NASCAR i wniosła niespotykany dotąd poziom głębi do symulacji wyścigów samochodów seryjnych.

Najważniejsze cechy:

• Realistyczna symulacja wyścigów NASCAR, uwzględniająca aerodynamikę (zwłaszcza efekt slipstreamingu), zużycie opon i uszkodzenia spowodowane wypadkami.
• Oficjalne tory z sezonu NASCAR 1994, takie jak:
  • Międzynarodowy tor wyścigowy Daytona
  • Tor wyścigowy Talladega Superspeedway
  • Tor wyścigowy Bristol Motor Speedway
  • Sears Point (obecnie Sonoma Raceway)
• Obsługa trybu wieloosobowego przez modem lub sieć LAN — rewolucyjne rozwiązanie jak na tamte czasy.
• Grafika SVGA w rozdzielczości 640x480 — imponująca jakość obrazu jak na rok 1994.

Gra otrzymała wiele dodatków, w tym Track Pack, który wprowadził nowe tory. Jej silnik fizyczny stał się podstawą dla przyszłych tytułów Papyrus, czego kulminacją była gra NASCAR Racing 2003 Season (NR2003) — nadal powszechnie uważana za jedną z najlepszych symulacji wyścigów samochodów seryjnych, jakie kiedykolwiek powstały.

Również opracowana przez Papyrus Design Group i wydana w 1998 roku gra Grand Prix Legends odtwarzała legendarny sezon Formuły 1 z 1967 roku, w którym zwyciężył Nowozelandczyk Denny Hulme w bolidzie Brabham-Repco. Tytuł ten szybko zyskał status kultowy dzięki ultra-realistycznej fizyce i brutalnej trudności.

Najważniejszecechy:

• Zaawansowana fizyka jak na tamte czasy: każdy samochód prowadził się inaczej, wymagając prawdziwych umiejętności i cierpliwości, aby opanować jazdę.
• Autentyczne samochody F1 z 1967 roku, co oznacza brak systemów wspomagających jazdę, takich jak ABS, kontrola trakcji czy ESP. Po prostu surowe wyścigi w starym stylu.
• Kultowe obwody, odtworzone w swojej oryginalnej, często niebezpiecznej formie:
  • Nürburgring Nordschleife (25 km bezlitosnych zakrętów)
  • Spa-Francorchamps (wersja z lat 60. — niesamowicie szybka i zabójcza)
  • Monza bez szykan
  • Klasyczny układ Monako

Pojazdy z sezonu 1967 obejmowały:

• Lotus 49
• Ferrari 312
• Brabham BT24
• Orzeł T1G
• Honda RA300
• BRM P115
• P115

Dlaczego stał się kultowym klasykiem:

• Grand Prix Legends znacznie wyprzedzało swoje czasy, ale było też niezwykle trudne — wielu graczy początkowo uznało tę grę za niemal niemożliwą do ukończenia.
• Pełna pasji społeczność utrzymywała grę przy życiu przez dziesięciolecia, tworząc modyfikacje, aktualizacje graficzne, a nawet zupełnie nowe tory.
• Bezpośrednio zainspirowało to nowoczesne symulatory, takie jak iRacing, którego współzałożycielem był sam David Kaemmer.

NASCAR Racing i Grand Prix Legends nie tylko symulowały wyścigi — one je na nowo zdefiniowały. Te gry wyznaczyły nowe standardy realizmu, immersji i wsparcia społecznościowego. Położyły podwaliny pod dzisiejsze najbardziej zaawansowane symulatory i ugruntowały pozycję Papyrus jako marki wpisanej na kartę sław gier motoryzacyjnych.

To nie były tylko gry — to było powołanie dla całego pokolenia kierowców symulatorów.